വീടില്ലാത്ത കവിത


എന്റെ കവിത
ഭാഷയില്ലാത്ത
ഒരു വീടാണ്

പലേടത്തും അത്
ഹോട്ടൽ മുറികളായും
ലോഡ്‌ജുകളായും
അഭയങ്ങളായും
മൊഴിമാറ്റം
ചെയ്യപ്പെടുന്നു

ചില ഭാഷകൾക്ക്
അത് വഴങ്ങുകയേയില്ല
എത്ര തന്നെ പ്രണയം
ഭാവിച്ചാലും;
ആരെങ്കിലും കാണും
എന്ന് ഭയന്ന്
മടിച്ചു മടിച്ചാണ്
ചില ഭാഷകൾക്ക്
അത് വഴങ്ങിക്കൊടുക്കുന്നത്

ഇരുളിന്റെ മറവിൽ
മൂത്രം മണക്കുന്ന ഇടങ്ങളിൽ
അത് ചിലപ്പോൾ
അർഥം പൊക്കി
വാക്കുകൾ അകറ്റിക്കൊടുക്കാറുണ്ട്
പക്ഷെ പണം വാങ്ങാറില്ല

രണ്ടു രാജ്യങ്ങൾക്കിടയിൽ
ഒരു രാജാവിനും വേണ്ടിയല്ലാതെ
കവിത കുതിരകളെ മേയ്ക്കാറുണ്ട്
അപ്പോഴാകും
ദേവാലയങ്ങളിൽ മയക്കപ്പെട്ട്
വിവർത്തകരാൽ
പലവട്ടം ധർഷണം ചെയ്യപ്പെട്ട്
ഒരു ഭാഷയിലും ഇടമില്ലാതെ
അത് കുറ്റിക്കാടുകളിൽ
രക്തം വാർന്നു മരിച്ചു കിടക്കുന്നത്

മോർച്ചറികളിലും
ശ്മാശാനങ്ങളിലും
സെമിത്തേരികളിലും
അടയാളങ്ങളില്ലാതെ
ചിലപ്പോൾ അത്
അടക്കം ചെയ്യപ്പെടാറുണ്ട്

തനിയ്ക്ക് നീതി തേടി
ഒറ്റയ്ക്കൊരു മെഴുതിരി കൊളുത്തി
തന്നിലേക്ക് തന്നെ നടക്കാറുണ്ട്
എന്റെ കവിത.

- ജോണി എം എൽ

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

സെറാമിക്സ് കലയിലെ തിരുവനന്തപുരം ചിട്ട: ബൈജു എസ് ആർ-ന്റെ ശില്പശാലയിലേയ്ക്ക് ഒരു എത്തിനോട്ടം

Image
(Baiju S R the clayman) കളിമണ്ണിനെ കവിതയാക്കുന്ന ഒരു ശില്പിയുണ്ട് തിരുവനന്തപുരത്ത്. അങ്ങനെയുണ്ടാക്കുന്ന കവിതയ്ക്ക് സെറാമിക് ആർട്ട് എന്ന് പേര്. ആളും ആരവവും ചുറ്റിലില്ലാതെ, താൻ കലാകാരനായി ജോലി ചെയ്തിരുന്ന മെഡിക്കൽ കോളേജിൽ ഒരു ഡ്രോയിങ് പോലും വരച്ചു പ്രദർശിപ്പിക്കാതെ ആ ശില്പി മൂന്ന് വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് അവിടെ നിന്ന് വിരമിച്ചു. ആ കാൽനൂറ്റാണ്ട് കാലം ഈ ശില്പിയെ തിരുവനന്തപുരത്തുള്ളവർ അറിഞ്ഞില്ല; പക്ഷെ ദേശീയ സെറാമിക് രംഗത്ത് ഈ ശില്പി ശ്രദ്ധേയനായി. പേര് ബൈജു എസ് ആർ.  (Baiju in studio with JohnyML) എന്തുകൊണ്ട് തിരുവനന്തപുരത്ത് നിന്ന് കൊണ്ട് പ്രവർത്തിക്കുമ്പോഴും സെറാമിക് ആർട്ടിസ്റ്റ് എന്ന നിലയിൽ തന്റെ നിലപാടുറപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചില്ല എന്ന് ചോദിച്ചാൽ ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരിയാകും ബൈജു നൽകുക. സമരകലുഷിതമായ എഴുപതുകളുടെ ഒടുവിൽ തിരുവനന്തപുരം ഫൈൻ ആർട്സ് കോളേജിൽ നിന്ന് ശില്പകലയിൽ ബിരുദം നേടിയിറങ്ങുമ്പോഴേയ്ക്കും ബൈജു തന്റെ ഭാവി സെറാമിക് ആർട്ടിലാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞിരുന്നു. പക്ഷെ തിരുവനന്തപുരം കോളേജ് അദ്ദേഹത്തിന് നൽകിയത് ഏതാനും ദിവസത്തെ ജയിൽ വാസവും ഡ്രോയിങ്ങിലും ശില്പകലയിലും ഉറച്ച അടിത്തറയും റാഡിക്കലുകൾ ഉൾപ്പെടെയുള്ള എണ
Read more

ജൂധൻ - ഒരു ദളിത് ജീവിതം (എച്ചിൽ- ഒരു ദളിത് ജീവിതം)

Image
വായിച്ചത് എന്റെയുള്ളിൽ തന്നെ മുറുക്കി വെയ്ക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു ഇതുവരെ . ' ജൂധൻ (Joothan) - ഒരു ദളിത് ജീവിതം ' എന്ന പുസ്തകം വായിച്ചയുടൻ തോന്നിയത് , ഇതേക്കുറിച്ച് ആരോടും ഒന്നും പറയരുത് എന്നായിരുന്നു . ഓംപ്രകാശ് വാത്മീകി എന്ന ഹിന്ദി ദളിത് എഴുത്തുകാരൻ എഴുതിയ ഈ പുസ്തകത്തിലെ പീഡാനുഭവങ്ങൾ എന്റേത് മാത്രമായി സൂക്ഷിച്ച് വെച്ച് , തുടയ്ക്കു ചുറ്റും മുള്ളുകമ്പി ചുറ്റി വെച്ച് അതിനുമേൽ പുരോഹിതവസ്ത്രമണിഞ്ഞു നിന്ന് ഉള്ളിലെ നീറ്റത്തെ ക്രിസ്ത്വാനുഭവമായി സ്വീകരിച്ച് ഇടയവൃത്തി ചെയ്യുന്ന പാതിരിയെപ്പോലെ ഈ പുസ്തകം എനിക്ക് തന്ന അറിവിനെ ഹൃദയത്തിൽ സ്വീകരിച്ച് വേദനപ്പെടുവാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചു ; ആ അനുഭവങ്ങൾ എന്റേതാകാതിരുന്നതിനുള്ള പ്രായശ്ചിത്തമെന്നോണം . എന്നാൽ ഈ വേദന പുതിയതാണോ ? ഭാമയുടെ ' കരുക്ക് ' വായിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ അനുഭവിച്ചത് ഇതല്ലേ ? ദയാ പവാറിന്റെ ' ബലുത ' വായിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ അനുഭവിച്ച വേദന ഇതല്ലേ ? ഫാൻഡ്രെ എന്ന മറാത്തി സിനിമ കണ്ടപ്പോൾ ഉള്ളിൽ തോന്നിയ പിടച്ചിൽ ഇതായിരുന്നില്ലേ ? പക്ഷെ പൊടുന്നനെ   ജൂധൻ എനിയ്
Read more

ഒരു ഗ്രാമത്തിന്റെ കഥ 21: അരുണോദയമായി ശശിയണ്ണൻ

Image
(ശശിയണ്ണൻ മകളുമായി- ഒരു പഴയ ചിത്രം)   വക്കം എന്ന ഗ്രാമത്തിനെ ഒരു വീടായി സങ്കൽപ്പിക്കുക . നിങ്ങൾ ആ വീട് പൂട്ടിയിട്ട് പുറത്തെവിടെയോ പോവുകയാണ് . പണ്ട് നാളുകളിൽ അങ്ങനെ പോകുമ്പോൾ നിങ്ങൾ വീടിന്റെ താക്കോൽ ഒപ്പം കൊണ്ട് പോകാറില്ല . അടുത്ത വീടുകളിൽ ഒന്നിൽ ഏൽപ്പിച്ചു പോകും . അങ്ങനെയായിരുന്നു പരസ്പരവിശ്വാസത്തിന്റെ കെട്ടുറപ്പ് . നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ ഇല്ലാത്തപ്പോൾ ആ വീടിനെ നോക്കേണ്ടുന്ന ചുമതല കൂടി അയൽവീട്ടിലുള്ളവർക്ക് നൽകപ്പെടുന്നു . അവർ ആ ചുമതല സസന്തോഷം സ്വീകരിക്കുന്നു . ഇക്കാലത്ത് പക്ഷെ കാര്യങ്ങൾ മാറിപ്പോയി . ' അയല് തഴപ്പതിനായി അതിപ്രയത്നം ' ചെയ്യാൻ ഗുരു വചനങ്ങളെ കാറ്റില്പറത്തിക്കഴിഞ്ഞ ഒരു ജനതയാണെങ്ങും . ഗ്രാമത്തിൽപ്പോലും പലേടത്തും പരസ്പര വിശ്വാസം നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു . കടമ്മനിട്ട രാമകൃഷ് ‌ ണൻ ' ചാക്കാല ' എന്ന കവിതയിൽ എഴുതിയ വരികൾ ഓർമ്മയുണ്ടാകുമല്ലോ . ' അതിരിലെ പ്ലാവിന്റെ ചോട് മാന്തി വേരറ്റു വീണപ്പോൾ തർക്കമാക്കി , അതിരു കല്ലൊക്കെ പിഴുതു മാറ്റി നെറികേടുകളെത്ര കാട്ടി .' ഈ കവിത പറയുന്നതെ
Read more